Alice Oseman debiutuje w 2014 roku powieścią Solitaire, której główną bohaterką jest Tori Spring, introwertyczna nastolatka. Tori ma dwóch braci, Charliego i Olivera. Ten pierwszy razem ze swoim chłopakiem Nickiem kilka lat później stanie się postacią pierwszoplanową – autorka zdecyduje się poświęcić chłopcom osobny cykl powieści graficznych Heartstopper, który okaże się światowym bestsellerem, przyćmiewającym sukces Solitaire. Tori również będzie się w nim pojawiać, tym razem w tle. Co istotne, rok po debiucie Oseman, w 2015 roku, opublikowane zostają dwie nowelki jej autorstwa, kolejno: Nick i Charlie oraz This Winter. Początkowo obie noszą podtytuł A „Solitaire” novella, jednak po premierze Heartstoppera zmienia się on na A „Heartstopper” novella. Tori przegrywa z działem marketingu.
To właśnie ona w This Winter odgrywa naczelną rolę, mimo że na tę opowieść składają się narracje całej trójki rodzeństwa Spring: Victorii, Charliego oraz Olivera. Akcja noweli rozgrywa się w dzień Bożego Narodzenia. Święta tym razem są trudne, stanowią wyzwanie dla wszystkich członków rodziny, ponieważ Charlie walczy z zaburzeniami odżywiania. Tori przeżywa anoreksję brata; zarzuca sobie, że mogła zareagować wcześniej, gdy dostrzegała u niego pierwsze objawy choroby. Nie wchodzi jednak w rolę ratowniczki, dba o swoje emocje, nie przenosi jego problemów ponad własne. Stara się być dla brata oparciem, także w kontaktach z rodzicami. Widoczne jest to chociażby w momencie, kiedy Charlie sprzecza się z mamą podczas świątecznego obiadu.
W domu Springów panuje wesoła atmosfera. Piętnastolatek już wcześniej ustalił z tatą plan posiłków, które zostaną podane, nadal jednak przeżywa stres. Ponadto wszyscy interesują się jego niedawnym pobytem w szpitalu, a jedna z kuzynek wypytuje go o trwającą już od ponad pół roku relację z Nickiem. Charlie czuje, że poświęca mu się zbyt dużo uwagi. Z kolei mama nie do końca umie poradzić sobie z problemami syna i mówi o kilka słów za dużo. Oseman w This Winter sygnalizuje, jak trudno pomimo starań zrozumieć, co przeżywa druga osoba; zwraca uwagę na niezbędną w relacjach komunikację. Misja dydaktyczna noweli jest jawna. To, co nie do końca udaje się autorce, to dialogi, których część brzmi sztucznie, jak wyuczone na pamięć definicje. Mankament nie dotyczy wyłącznie noweli, jest to cecha charakterystyczna twórczości Oseman.
Scena, w której rodzeństwo Spring zbiera się w pokoju Tori w bożonarodzeniowy poranek, jest dla mnie w tej historii kluczowa. Zaspani słuchają świątecznych pieśni dobiegających z radia; są razem, we troje, co ma duże znaczenie ze względu na niedawną kilkutygodniową nieobecność Charliego. Klimat sceny jest niepowtarzalny: w domu panuje spokój, część rodziny wciąż śpi, Boże Narodzenie dopiero się zaczyna. Uwydatniona zostaje tutaj rola postaci Tori. Oliver i Charlie zjawiają w pokoju starszej siostry; nie bez przyczyny kierują się właśnie tam. Victoria kojarzy im się z bezpieczeństwem i zaufaniem. Jest z nimi solidarna, czujna na ich problemy, pośredniczy między chłopcami a rodzicami.
„It’s her… the firstborn… my sad 2011 tumblr girl… (…)” – tak o Tori napisała Alice Oseman kilka tygodni temu na swoim Instagramie, prezentując okładkę nowego wydania Solitaire. Życzyłabym sobie, aby postać Victorii doceniono równie mocno, co jej brata. Czytając This Winter jako pierwotną A „Solitaire” novella, czyli bez kontekstu Heartstoppera, nie dziwię się, że zainteresowanie relacją Charliego i Nicka wzrastało. Chłopcy tworzą świetny, zdrowy związek, są najlepszymi przyjaciółmi. Ta historia domagała się opowiedzenia. Proszę jednak o uwagę dla Tori. Rola siostry nie jest jej najważniejszą.
Alice Oseman, This Winter, tłum. Natalia Mętrak-Ruda, Wydawnictwo Jaguar, Warszawa 2022
